κέγχρινος

Ancient Greek

Etymology

From κέγχρος (kénkhros, “millet”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kéŋ.kʰri.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkeŋ.kʰri.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈceŋ.xri.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈceŋ.xri.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈceŋ.xri.nos/

Adjective

κέγχρῐνος • (kénkhrinos) m (feminine κεγχρίνη, neuter κέγχρῐνον); first/second declension

made of millet

Inflection

First and second declension of κέγχρῐνος; κεγχρῐ́νη; κέγχρῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κέγχρῐνος kénkhrinos	κεγχρῐ́νη kenkhrínē	κέγχρῐνον kénkhrinon	κεγχρῐ́νω kenkhrínō	κεγχρῐ́νᾱ kenkhrínā	κεγχρῐ́νω kenkhrínō	κέγχρῐνοι kénkhrinoi	κέγχρῐναι kénkhrinai	κέγχρῐνᾰ kénkhrina
Genitive	κεγχρῐ́νου kenkhrínou	κεγχρῐ́νης kenkhrínēs	κεγχρῐ́νου kenkhrínou	κεγχρῐ́νοιν kenkhrínoin	κεγχρῐ́ναιν kenkhrínain	κεγχρῐ́νοιν kenkhrínoin	κεγχρῐ́νων kenkhrínōn	κεγχρῐ́νων kenkhrínōn	κεγχρῐ́νων kenkhrínōn
Dative	κεγχρῐ́νῳ kenkhrínōi	κεγχρῐ́νῃ kenkhrínēi	κεγχρῐ́νῳ kenkhrínōi	κεγχρῐ́νοιν kenkhrínoin	κεγχρῐ́ναιν kenkhrínain	κεγχρῐ́νοιν kenkhrínoin	κεγχρῐ́νοις kenkhrínois	κεγχρῐ́ναις kenkhrínais	κεγχρῐ́νοις kenkhrínois
Accusative	κέγχρῐνον kénkhrinon	κεγχρῐ́νην kenkhrínēn	κέγχρῐνον kénkhrinon	κεγχρῐ́νω kenkhrínō	κεγχρῐ́νᾱ kenkhrínā	κεγχρῐ́νω kenkhrínō	κεγχρῐ́νους kenkhrínous	κεγχρῐ́νᾱς kenkhrínās	κέγχρῐνᾰ kénkhrina
Vocative	κέγχρῐνε kénkhrine	κεγχρῐ́νη kenkhrínē	κέγχρῐνον kénkhrinon	κεγχρῐ́νω kenkhrínō	κεγχρῐ́νᾱ kenkhrínā	κεγχρῐ́νω kenkhrínō	κέγχρῐνοι kénkhrinoi	κέγχρῐναι kénkhrinai	κέγχρῐνᾰ kénkhrina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κεγχρῐ́νως kenkhrínōs			κεγχρῐνώτερος kenkhrinṓteros			κεγχρῐνώτᾰτος kenkhrinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.