κατοικονομέω

Ancient Greek

Etymology

From κατα- (kata-, “intensifying prefix”) +‎ οικονομέω (oikonoméō, “manage as a steward”)

Verb

κατοικονομέω • (katoikonoméō)

  1. manage well, be well-managed

Inflection
   Present: κατοικονομέω, κατοικονομέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κατοικονομέω κατοικονομέεις κατοικονομέει κατοικονομέετον κατοικονομέετον κατοικονομέομεν κατοικονομέετε κατοικονομέουσῐ(ν)
subjunctive κατοικονομέω κατοικονομέῃς κατοικονομέῃ κατοικονομέητον κατοικονομέητον κατοικονομέωμεν κατοικονομέητε κατοικονομέωσῐ(ν)
optative κατοικονομέοιμῐ κατοικονομέοις κατοικονομέοι κατοικονομέοιτον κατοικονομεοίτην κατοικονομέοιμεν κατοικονομέοιτε κατοικονομέοιεν
imperative   κατοικονόμεε κατοικονομεέτω κατοικονομέετον κατοικονομεέτων   κατοικονομέετε κατοικονομεόντων
middle/
passive		 indicative κατοικονομέομαι κατοικονομέῃ,
κατοικονομέει		 κατοικονομέεται κατοικονομέεσθον κατοικονομέεσθον κατοικονομεόμεθᾰ κατοικονομέεσθε κατοικονομέονται
subjunctive κατοικονομέωμαι κατοικονομέῃ κατοικονομέηται κατοικονομέησθον κατοικονομέησθον κατοικονομεώμεθᾰ κατοικονομέησθε κατοικονομέωνται
optative κατοικονομεοίμην κατοικονομέοιο κατοικονομέοιτο κατοικονομέοισθον κατοικονομεοίσθην κατοικονομεοίμεθᾰ κατοικονομέοισθε κατοικονομέοιντο
imperative   κατοικονομέου κατοικονομεέσθω κατοικονομέεσθον κατοικονομεέσθων   κατοικονομέεσθε κατοικονομεέσθων
active middle/passive
infinitive κατοικονομέειν κατοικονομέεσθαι
participle m κατοικονομέων κατοικονομεόμενος
f κατοικονομέουσᾰ κατοικονομεομένη
n κατοικονομέον κατοικονομεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: κατοικονομῶ, κατοικονομοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κατοικονομῶ κατοικονομεῖς κατοικονομεῖ κατοικονομεῖτον κατοικονομεῖτον κατοικονομοῦμεν κατοικονομεῖτε κατοικονομοῦσῐ(ν)
subjunctive κατοικονομῶ κατοικονομῇς κατοικονομῇ κατοικονομῆτον κατοικονομῆτον κατοικονομῶμεν κατοικονομῆτε κατοικονομῶσῐ(ν)
optative κατοικονομοίην,
κατοικονομοῖμῐ		 κατοικονομοίης,
κατοικονομοῖς		 κατοικονομοίη,
κατοικονομοῖ		 κατοικονομοῖτον,
κατοικονομοίητον		 κατοικονομοίτην,
κατοικονομοιήτην		 κατοικονομοῖμεν,
κατοικονομοίημεν		 κατοικονομοῖτε,
κατοικονομοίητε		 κατοικονομοῖεν,
κατοικονομοίησᾰν
imperative   κατοικονόμει κατοικονομείτω κατοικονομεῖτον κατοικονομείτων   κατοικονομεῖτε κατοικονομούντων
middle/
passive		 indicative κατοικονομοῦμαι κατοικονομεῖ,
κατοικονομῇ		 κατοικονομεῖται κατοικονομεῖσθον κατοικονομεῖσθον κατοικονομούμεθᾰ κατοικονομεῖσθε κατοικονομοῦνται
subjunctive κατοικονομῶμαι κατοικονομῇ κατοικονομῆται κατοικονομῆσθον κατοικονομῆσθον κατοικονομώμεθᾰ κατοικονομῆσθε κατοικονομῶνται
optative κατοικονομοίμην κατοικονομοῖο κατοικονομοῖτο κατοικονομοῖσθον κατοικονομοίσθην κατοικονομοίμεθᾰ κατοικονομοῖσθε κατοικονομοῖντο
imperative   κατοικονομοῦ κατοικονομείσθω κατοικονομεῖσθον κατοικονομείσθων   κατοικονομεῖσθε κατοικονομείσθων
active middle/passive
infinitive κατοικονομεῖν κατοικονομεῖσθαι
participle m κατοικονομῶν κατοικονομούμενος
f κατοικονομοῦσᾰ κατοικονομουμένη
n κατοικονομοῦν κατοικονομούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: κατᾠκονόμεον, κατᾠκονομεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κατᾠκονόμεον κατᾠκονόμεες κατᾠκονόμεε(ν) κατᾠκονομέετον κατᾠκονομεέτην κατᾠκονομέομεν κατᾠκονομέετε κατᾠκονόμεον
middle/
passive		 indicative κατᾠκονομεόμην κατᾠκονομέου κατᾠκονομέετο κατᾠκονομέεσθον κατᾠκονομεέσθην κατᾠκονομεόμεθᾰ κατᾠκονομέεσθε κατᾠκονομέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: κατᾠκονόμουν, κατᾠκονομούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κατᾠκονόμουν κατᾠκονόμεις κατᾠκονόμει κατᾠκονομεῖτον κατᾠκονομείτην κατᾠκονομοῦμεν κατᾠκονομεῖτε κατᾠκονόμουν
middle/
passive		 indicative κατᾠκονομούμην κατᾠκονομοῦ κατᾠκονομεῖτο κατᾠκονομεῖσθον κατᾠκονομείσθην κατᾠκονομούμεθᾰ κατᾠκονομεῖσθε κατᾠκονομοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κατοικονομήσω, κατοικονομήσομαι, κατοικονομηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κατοικονομήσω κατοικονομήσεις κατοικονομήσει κατοικονομήσετον κατοικονομήσετον κατοικονομήσομεν κατοικονομήσετε κατοικονομήσουσῐ(ν)
optative κατοικονομήσοιμῐ κατοικονομήσοις κατοικονομήσοι κατοικονομήσοιτον κατοικονομησοίτην κατοικονομήσοιμεν κατοικονομήσοιτε κατοικονομήσοιεν
middle indicative κατοικονομήσομαι κατοικονομήσῃ,
κατοικονομήσει		 κατοικονομήσεται κατοικονομήσεσθον κατοικονομήσεσθον κατοικονομησόμεθᾰ κατοικονομήσεσθε κατοικονομήσονται
optative κατοικονομησοίμην κατοικονομήσοιο κατοικονομήσοιτο κατοικονομήσοισθον κατοικονομησοίσθην κατοικονομησοίμεθᾰ κατοικονομήσοισθε κατοικονομήσοιντο
passive indicative κατοικονομηθήσομαι κατοικονομηθήσῃ κατοικονομηθήσεται κατοικονομηθήσεσθον κατοικονομηθήσεσθον κατοικονομηθησόμεθᾰ κατοικονομηθήσεσθε κατοικονομηθήσονται
optative κατοικονομηθησοίμην κατοικονομηθήσοιο κατοικονομηθήσοιτο κατοικονομηθήσοισθον κατοικονομηθησοίσθην κατοικονομηθησοίμεθᾰ κατοικονομηθήσοισθε κατοικονομηθήσοιντο
active middle passive
infinitive κατοικονομήσειν κατοικονομήσεσθαι κατοικονομηθήσεσθαι
participle m κατοικονομήσων κατοικονομησόμενος κατοικονομηθησόμενος
f κατοικονομήσουσᾰ κατοικονομησομένη κατοικονομηθησομένη
n κατοικονομῆσον κατοικονομησόμενον κατοικονομηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: κατᾠκονόμησᾰ, κατᾠκονομησᾰ́μην, κατᾠκονομήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κατᾠκονόμησᾰ κατᾠκονόμησᾰς κατᾠκονόμησε(ν) κατᾠκονομήσᾰτον κατᾠκονομησᾰ́την κατᾠκονομήσᾰμεν κατᾠκονομήσᾰτε κατᾠκονόμησᾰν
subjunctive κατοικονομήσω κατοικονομήσῃς κατοικονομήσῃ κατοικονομήσητον κατοικονομήσητον κατοικονομήσωμεν κατοικονομήσητε κατοικονομήσωσῐ(ν)
optative κατοικονομήσαιμῐ κατοικονομήσειᾰς,
κατοικονομήσαις		 κατοικονομήσειε(ν),
κατοικονομήσαι		 κατοικονομήσαιτον κατοικονομησαίτην κατοικονομήσαιμεν κατοικονομήσαιτε κατοικονομήσειᾰν,
κατοικονομήσαιεν
imperative   κατοικονόμησον κατοικονομησᾰ́τω κατοικονομήσᾰτον κατοικονομησᾰ́των   κατοικονομήσᾰτε κατοικονομησᾰ́ντων
middle indicative κατᾠκονομησᾰ́μην κατᾠκονομήσω κατᾠκονομήσᾰτο κατᾠκονομήσᾰσθον κατᾠκονομησᾰ́σθην κατᾠκονομησᾰ́μεθᾰ κατᾠκονομήσᾰσθε κατᾠκονομήσᾰντο
subjunctive κατοικονομήσωμαι κατοικονομήσῃ κατοικονομήσηται κατοικονομήσησθον κατοικονομήσησθον κατοικονομησώμεθᾰ κατοικονομήσησθε κατοικονομήσωνται
optative κατοικονομησαίμην κατοικονομήσαιο κατοικονομήσαιτο κατοικονομήσαισθον κατοικονομησαίσθην κατοικονομησαίμεθᾰ κατοικονομήσαισθε κατοικονομήσαιντο
imperative   κατοικονόμησαι κατοικονομησᾰ́σθω κατοικονομήσᾰσθον κατοικονομησᾰ́σθων   κατοικονομήσᾰσθε κατοικονομησᾰ́σθων
passive indicative κατᾠκονομήθην κατᾠκονομήθης κατᾠκονομήθη κατᾠκονομήθητον κατᾠκονομηθήτην κατᾠκονομήθημεν κατᾠκονομήθητε κατᾠκονομήθησᾰν
subjunctive κατοικονομηθῶ κατοικονομηθῇς κατοικονομηθῇ κατοικονομηθῆτον κατοικονομηθῆτον κατοικονομηθῶμεν κατοικονομηθῆτε κατοικονομηθῶσῐ(ν)
optative κατοικονομηθείην κατοικονομηθείης κατοικονομηθείη κατοικονομηθεῖτον,
κατοικονομηθείητον		 κατοικονομηθείτην,
κατοικονομηθειήτην		 κατοικονομηθεῖμεν,
κατοικονομηθείημεν		 κατοικονομηθεῖτε,
κατοικονομηθείητε		 κατοικονομηθεῖεν,
κατοικονομηθείησᾰν
imperative   κατοικονομήθητῐ κατοικονομηθήτω κατοικονομήθητον κατοικονομηθήτων   κατοικονομήθητε κατοικονομηθέντων
active middle passive
infinitive κατοικονομῆσαι κατοικονομήσᾰσθαι κατοικονομηθῆναι
participle m κατοικονομήσᾱς κατοικονομησᾰ́μενος κατοικονομηθείς
f κατοικονομήσᾱσᾰ κατοικονομησᾰμένη κατοικονομηθεῖσᾰ
n κατοικονομῆσᾰν κατοικονομησᾰ́μενον κατοικονομηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κατᾠκονόμηκᾰ, κατᾠκονόμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κατᾠκονόμηκᾰ κατᾠκονόμηκᾰς κατᾠκονόμηκε(ν) κατᾠκονομήκᾰτον κατᾠκονομήκᾰτον κατᾠκονομήκᾰμεν κατᾠκονομήκᾰτε κατᾠκονομήκᾱσῐ(ν)
subjunctive κατᾠκονομήκω κατᾠκονομήκῃς κατᾠκονομήκῃ κατᾠκονομήκητον κατᾠκονομήκητον κατᾠκονομήκωμεν κατᾠκονομήκητε κατᾠκονομήκωσῐ(ν)
optative κατᾠκονομήκοιμῐ,
κατᾠκονομηκοίην		 κατᾠκονομήκοις,
κατᾠκονομηκοίης		 κατᾠκονομήκοι,
κατᾠκονομηκοίη		 κατᾠκονομήκοιτον κατᾠκονομηκοίτην κατᾠκονομήκοιμεν κατᾠκονομήκοιτε κατᾠκονομήκοιεν
imperative   κατᾠκονόμηκε κατᾠκονομηκέτω κατᾠκονομήκετον κατᾠκονομηκέτων   κατᾠκονομήκετε κατᾠκονομηκόντων
middle/
passive		 indicative κατᾠκονόμημαι κατᾠκονόμησαι κατᾠκονόμηται κατᾠκονόμησθον κατᾠκονόμησθον κατᾠκονομήμεθᾰ κατᾠκονόμησθε κατᾠκονόμηνται
subjunctive κατᾠκονομημένος ὦ κατᾠκονομημένος ᾖς κατᾠκονομημένος ᾖ κατᾠκονομημένω ἦτον κατᾠκονομημένω ἦτον κατᾠκονομημένοι ὦμεν κατᾠκονομημένοι ἦτε κατᾠκονομημένοι ὦσῐ(ν)
optative κατᾠκονομημένος εἴην κατᾠκονομημένος εἴης κατᾠκονομημένος εἴη κατᾠκονομημένω εἴητον/εἶτον κατᾠκονομημένω εἰήτην/εἴτην κατᾠκονομημένοι εἴημεν/εἶμεν κατᾠκονομημένοι εἴητε/εἶτε κατᾠκονομημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κατᾠκονόμησο κατᾠκονομήσθω κατᾠκονόμησθον κατᾠκονομήσθων   κατᾠκονόμησθε κατᾠκονομήσθων
active middle/passive
infinitive κατᾠκονομηκέναι κατᾠκονομῆσθαι
participle m κατᾠκονομηκώς κατᾠκονομημένος
f κατᾠκονομηκυῖᾰ κατᾠκονομημένη
n κατᾠκονομηκός κατᾠκονομημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: κατᾠκονομήκειν, κατᾠκονομήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κατᾠκονομήκειν,
κατᾠκονομήκη		 κατᾠκονομήκεις,
κατᾠκονομήκης		 κατᾠκονομήκει(ν) κατᾠκονομήκετον κατᾠκονομηκέτην κατᾠκονομήκεμεν κατᾠκονομήκετε κατᾠκονομήκεσᾰν
middle/
passive		 indicative κατᾠκονομήμην κατᾠκονόμησο κατᾠκονόμητο κατᾠκονόμησθον κατᾠκονομήσθην κατᾠκονομήμεθᾰ κατᾠκονόμησθε κατᾠκονόμηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.