concrematus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of concremō.
Participle
concremātus (feminine concremāta, neuter concremātum); first/second-declension participle
- burnt up
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | concremātus | concremāta | concremātum | concremātī | concremātae | concremāta | |
| Genitive | concremātī | concremātae | concremātī | concremātōrum | concremātārum | concremātōrum | |
| Dative | concremātō | concremātō | concremātīs | ||||
| Accusative | concremātum | concremātam | concremātum | concremātōs | concremātās | concremāta | |
| Ablative | concremātō | concremātā | concremātō | concremātīs | |||
| Vocative | concremāte | concremāta | concremātum | concremātī | concremātae | concremāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.