docturus
Latin
Etymology
Future active participle of doceō (“I teach”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /dokˈtuː.rus/, [d̪ɔkˈt̪uːrʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /dokˈtu.rus/, [d̪okˈt̪uːrus]
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | doctūrus | doctūra | doctūrum | doctūrī | doctūrae | doctūra | |
| Genitive | doctūrī | doctūrae | doctūrī | doctūrōrum | doctūrārum | doctūrōrum | |
| Dative | doctūrō | doctūrō | doctūrīs | ||||
| Accusative | doctūrum | doctūram | doctūrum | doctūrōs | doctūrās | doctūra | |
| Ablative | doctūrō | doctūrā | doctūrō | doctūrīs | |||
| Vocative | doctūre | doctūra | doctūrum | doctūrī | doctūrae | doctūra | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.