pertinens
Latin
Etymology
Present active participle of pertineō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈper.ti.nens/, [ˈpɛrt̪ɪnẽːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈper.ti.nens/, [ˈpɛrt̪inens]
Participle
pertinēns (genitive pertinentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | pertinēns | pertinentēs | pertinentia | ||
| Genitive | pertinentis | pertinentium | |||
| Dative | pertinentī | pertinentibus | |||
| Accusative | pertinentem | pertinēns | pertinentēs pertinentīs |
pertinentia | |
| Ablative | pertinente pertinentī1 |
pertinentibus | |||
| Vocative | pertinēns | pertinentēs | pertinentia | ||
1When used purely as an adjective.
Descendants
- Catalan: pertinent
- English: pertinent
- French: pertinent
- Galician: pertenza, pertinente
- Italian: pertinente
- Piedmontese: pertinent
- Portuguese: pertinente
- Sicilian: pirtinenti
- Spanish: pertinente
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.