plika

See also: plikā

Czech

Etymology

Latin plicō. Cognates include English plica.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈplɪka]

Noun

plika f

  1. certain kind of fold

Declension
Declension of plika (hard feminine)
singular plural
nominative plika pliky
genitive pliky plik
dative plice plikám
accusative pliku pliky
vocative pliko pliky
locative plice plikách
instrumental plikou plikami
Related terms

Further reading
  • plika in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
  • plika in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
  • plika in Internetová jazyková příručka

Estonian

Etymology

From Swedish flicka.

Noun

plika (genitive plika, partitive plikat)

  1. girl

Declension
Declension of plika (ÕS type 16/pere, no gradation)
singular plural
nominative plika plikad
accusative nom.
gen. plika
genitive plikade
partitive plikat plikasid
illative plikka
plikasse		 plikadesse
inessive plikas plikades
elative plikast plikadest
allative plikale plikadele
adessive plikal plikadel
ablative plikalt plikadelt
translative plikaks plikadeks
terminative plikani plikadeni
essive plikana plikadena
abessive plikata plikadeta
comitative plikaga plikadega

Latvian

Adjective

plika

  1. inflection of pliks:
    1. genitive singular masculine
    2. nominative singular feminine
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.