spokornieć

Polish

Etymology

From s- +‎ pokornieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /spɔˈkɔr.ɲɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔrɲɛt͡ɕ
  • Syllabification: spo‧kor‧nieć

Verb

spokornieć pf (imperfective pokornieć)

  1. (intransitive) to become humble, to become humbler

Conjugation
Conjugation of spokornieć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive spokornieć
future tense 1st spokornieję spokorniejemy
2nd spokorniejesz spokorniejecie
3rd spokornieje spokornieją
impersonal spokornieje się
past tense 1st spokorniałem,
-(e)m spokorniał		 spokorniałam,
-(e)m spokorniała		 spokorniałom,
-(e)m spokorniało		 spokornieliśmy,
-(e)śmy spokornieli		 spokorniałyśmy,
-(e)śmy spokorniały
2nd spokorniałeś,
-(e)ś spokorniał		 spokorniałaś,
-(e)ś spokorniała		 spokorniałoś,
-(e)ś spokorniało		 spokornieliście,
-(e)ście spokornieli		 spokorniałyście,
-(e)ście spokorniały
3rd spokorniał spokorniała spokorniało spokornieli spokorniały
impersonal spokorniano
conditional 1st spokorniałbym,
bym spokorniał		 spokorniałabym,
bym spokorniała		 spokorniałobym,
bym spokorniało		 spokornielibyśmy,
byśmy spokornieli		 spokorniałybyśmy,
byśmy spokorniały
2nd spokorniałbyś,
byś spokorniał		 spokorniałabyś,
byś spokorniała		 spokorniałobyś,
byś spokorniało		 spokornielibyście,
byście spokornieli		 spokorniałybyście,
byście spokorniały
3rd spokorniałby,
by spokorniał		 spokorniałaby,
by spokorniała		 spokorniałoby,
by spokorniało		 spokornieliby,
by spokornieli		 spokorniałyby,
by spokorniały
impersonal spokorniano by
imperative 1st niech spokornieję spokorniejmy
2nd spokorniej spokorniejcie
3rd niech spokornieje niech spokornieją
anterior adverbial participle spokorniawszy
verbal noun spokornienie

Further reading
  • spokornieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • spokornieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.