uitpraten

Dutch

From uit +‎ praten.

uitpraten

(intransitive) to finish talking, to say all one wishes to say
Kun je me alsjeblieft een keer laten uitpraten?
Could you please let me finish for once?
(transitive) to talk out (resolve a problem by talking about it)

Inflection of uitpraten (weak, separable)
infinitive	uitpraten
past singular	praatte uit
past participle	uitgepraat
infinitive	uitpraten
gerund	uitpraten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	praat uit	praatte uit	uitpraat	uitpraatte
2nd person sing. (jij)	praat uit	praatte uit	uitpraat	uitpraatte
2nd person sing. (u)	praat uit	praatte uit	uitpraat	uitpraatte
2nd person sing. (gij)	praat uit	praatte uit	uitpraat	uitpraatte
3rd person singular	praat uit	praatte uit	uitpraat	uitpraatte
plural	praten uit	praatten uit	uitpraten	uitpraatten

subjunctive sing.¹	prate uit	praatte uit	uitprate	uitpraatte
subjunctive plur.¹	praten uit	praatten uit	uitpraten	uitpraatten

imperative sing.	praat uit
imperative plur.¹	praat uit

participles	uitpratend	uitgepraat
¹⁾ Archaic.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.